Kavuşmak, Şiir Gibi..

Okuma süresi: < 1 dakika

Garip bir heyecan içimdeki..

Uzun bir aradan sonra gözlerine dokunacağım eskimeyen bir yüz..

Karşısına nasıl çıkacağına dahi karar veremeyen ben..

Beni en çok nasıl severdi anımsayamadım..

Hangi halimle hangi elbisemle.. 

Ne farkeder ki..

Hasret duygumun son demleri bunlar.. 

Biraz sonra kokusunu içime çekeceğim..

Nasıl özlemişim diyeceğim..

Belki bir iki damla yaş süzülecek gözlerimden..

Elleriyle silecek yanaklarımı..

Uzun uzadıya sarılacağız..

Hiç ayrılmamış gibi muhabbete dalacağız hemen..

Ben ona uzak diyarları soracağım o bana memleketi..

Sen yokken diye başlayan cümleler kuracağım bolca..

Hayatımdaki en ufak değişikliği dahi anlatacağım şevkle..

Yeni aldığım ayakkabıları bile..

O gülerek dinleyecek beni..

Ben ona bakarken huzur bulacağım..

…

Ah hayal neler düşündürüyorsun insana böyle..

Gözlerim yukarıdaki ekrana dönüyor birden..

Uçak inmiş..

Kalbim küt küt atıyor..

İçerden çıkanlara açılan otomatik kapı panelvanın hemen arkasında..

Her açılışında heyecanlanıyorum..

Sonra içeriye doğru hamle yapıyorum göreceğim umuduyla..

Dakikalar geçmek bilmiyor sanki..

Beklemek hiç böylesine uzun olmuyor..

…

Ve tekrardan açılıyor kapı..

Tam o an gözlerimiz değiyor birbirine..

Görmek böyle mutlu eder miydi..

Sadece görmek..

Bana doğru geliyor..

Bacaklarım bedenimi taşıyamıyor sanki..

Koşmak istiyorum, yapamıyorum.. 

Yavaşça ilerliyoruz birbirimize doğru..

Karşı karşıya geldiğimiz o an..

Kelimeler yitiriyor anlamlarını..

Hoş geldin demeyi akıl edemiyorum..

Sadece sarılıyoruz birbirimize.. 

Kokusunu içime çekiyorum doya doya..

Nasıl özlemişim diyorum..

Gözlerim doluyor birden..

İki damla süzülüyor yanaklarıma..

Elleriyle siliyor gözyaşlarımı..

Ağlama der gibi bakıyor yüzüme..

Sonra sarılıyoruz tekrar uzunca bir süre..

Bu anın büyüsü hiç bozulmasın istiyorum..

Neden sonra aklıma geliyor hoş geldin demek..

Öyle hoş geldin ki, dünyam aydınlandı birden..